Ani suplementacja sokiem z buraków, ani zwiększone utlenianie węglowodanów nie poprawiają ekonomii długotrwałych ćwiczeń u sportowców uprawiający chód sportowy

Abstrakt:

Biorąc pod uwagę znaczenie ekonomii ćwiczeń dla wyników wytrzymałościowych, wdrożyliśmy dwie strategie mające na celu zmniejszenie wydatkowania tlenu podczas ćwiczeń w ciągu 4-tygodniowego obozu treningowego z udziałem 21 elitarnych chodziarzy. Czternastu sportowców przeprowadziło badanie krzyżowe z sokiem z buraków lub placebo [2 dni obciążenia wstępnego, 2 godziny przed treningiem + 35 minut podczas ćwiczeń] podczas 26-kilometrowego marszu wyścigowego z prędkością symulującą zawody sportowe. Oddzielnie 19 sportowców przeprowadziło w grupach równoległych badanie wielotorowej strategii (MAX) obejmującej przewlekłą (2 tyg. dieta wysokowęglowodanowa + trening jelit) i ostrą (dieta wysokowęglowodanowa + 90 g/h wysoko-węglowodanów podczas ćwiczeń ) strategię promującą dostępność endogennej i egzogennej diety wysokowęglowodanowej w porównaniu ze strategiami odzwierciedlającymi niższe zakresy aktualnych wytycznych (CON). Nie stwierdzono różnic pomiędzy badaniami z sokiem z buraków i placebo pod względem szybkości utleniania wysoko-węglowodanów, tłuszczu lub zużycia tlenu. W porównaniu z CON, MAX był powiązany z wyższym tempem utleniania wysoko-węglowodanów podczas ćwiczeń, ze zwiększonym zużyciem egzogennych wysoko-węglowodanów. Wysokie wskaźniki stosowania egzogennych wysoko-węglowodanów osiągnięto przed treningiem jelitowym, bez dalszej poprawy, co sugeruje, że czołowi sportowcy już optymalizują wchłanianie wysoko-węglowodanów z jelit poprzez nawykowe praktyki. Nie wykryto różnic w ekonomii ćwiczeń pomimo niewielkich różnic w zużyciu substratu. Przyszłe badania powinny zbadać wpływ tych strategii na ekonomię sportowców z niższej półki, a także wpływ na wyniki w grupach elitarnych.